Zespół napięcia przedmiesiączkowego, skrótowo nazywany PMS, bywa często tematem żartów. Ludzie tworzą wiele anegdotek na jego temat i przypisują mu każdy zły nastrój kobiety. Jednak syndrom napięcia przedmiesiączkowego może być naprawdę trudnym problemem, który utrudnia życie.
Zespół napięcia przedmiesiączkowego jest związany ze zmianami hormonalnymi, które występują w czasie cyklu miesiączkowego. Po owulacji spada poziom estrogenów, a wzrasta poziom progesteronu. Ten hormon ma wpływ na układ nerwowy i powoduje różne dolegliwości związane z wahaniem nastroju. Ma także związek z objawami fizycznymi PMS-u.
Najnowsze badania sugerują, że prolaktyna może również odgrywać rolę w PMS. Jest to hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową, który stymuluje wzrost gruczołów sutkowych. Poziom prolaktyny jest zazwyczaj stały, ale u niektórych kobiet cierpiących na zespół napięcia przedmiesiączkowego stwierdzono nieznaczne wzrosty stężenia tego hormonu we krwi.
Zespół napięcia przedmiesiączkowego ma ponad 350 różnych objawów, które można znaleźć w literaturze medycznej. Każda kobieta może doświadczać innych objawów, ale wiele z nich jest powtarzalnych. Objawy PMS-u dzielą się na fizyczne i psychiczne.
Objawy fizyczne PMS-u to poczucie opuchnięcia, przyrost wagi związany z zatrzymywaniem wody w organizmie, pogorszenie stanu skóry, powiększenie i wrażliwość piersi, senność, kłucie w podbrzuszu, większy apetyt, kołatanie serca.
Objawy psychiczne PMS-u to rozdrażnienie, niepokój, depresja, zmienność nastroju.
Lekkie przypadki PMS-u można próbować łagodzić lecząc objawy. Można sięgnąć po ziołowe środki uspokajające na zdenerwowanie i niepokój, tabletki przeciwbólowe na bóle podbrzusza. Zmniejszenie zatrzymywania się wody pomogą moczopędne potrawy lub owoce, a dobrze wypoczęty sen w nocy zmniejszy senność w ciągu dnia. Tradycyjne metody poprawy nastroju, takie jak oglądanie dobrego filmu, gorąca kąpiel, relaksująca muzyka czy nawet czekolada również mogą pomóc.
W niektórych przypadkach łagodne metody zwalczania objawów PMS-u mogą nie działać. Wtedy konieczne jest skorzystanie z kuracji hormonalnej, której należy poddać się pod opieką lekarza. Lekarz może także zdecydować się na przepisanie antydepresantów.
