Są momenty, kiedy nie myślimy o tym, co jest dobre i złe w nauce na odległość. Ja i moi koledzy znaleźliśmy się w takim momencie, gdy nasza nauczycielka języka polskiego, Pani Alicja Zięba, odeszła 26.03.2020 roku. Chcieliśmy, aby wiedziała, jak wiele dla nas znaczyła.
Niezwykła nauczycielka języka polskiego
Pani Alicja Zięba była naszą nauczycielką polskiego w XXVII Tadeusza Czackiego w Warszawie od 1987 roku. Na stronie internetowej naszej szkoły napisała o sobie:
“Co mnie interesuje? Jestem skromna i nieśmiała, więc ciężko mi odpowiedzieć… Interesuję się literaturą, podróżowaniem, filmem, pluszowymi miśkami, misiologią, misizmem i moim jamnikiem, Felką.”
W wywiadzie dla Gazety Wyborczej, który udzieliła w 2001 roku, powiedziała, że relacje między nauczycielem a uczniem są budowane na wzajemnym zaufaniu. Przyjaźń z uczniami nie może być wymuszona, bo my chcemy być traktowani jako dorośli, samodzielni ludzie. Wiedziała, że wokół niej krąży opinia, że jest bardzo wymagająca. Mimo to darzyliśmy ją ogromnym szacunkiem i z przyjemnością mówiliśmy o niej jako o osobowości. Dzięki naszemu poparciu zdobyła nagrodę Sapere Auso.
Wyjątkowe pożegnanie
Po ilości komentarzy naszych absolwentów można zobaczyć, jak ważną osobą była dla nas Pani Alicja Zięba. Przywołują wspomnienia o swojej ukochanej, pełnej pasji nauczycielce.
“Pani Profesor, jak to się stało? Przecież zawsze byłem pewien, że moje eseje z polskiego były niezawodne jak śmierć i podatki…”
Pokazała nam, że można iść przez życie w partnerski i zaufany sposób, będąc człowiekiem przyzwoitym, szanującym innych, a jednocześnie trzymającym się swoich przekonań i wartości.
"Jej metody były nietypowe, ale bardzo skuteczne. Zawsze miała ciekawe pomysły, które sprawiały, że czytanie było przyjemnością i nigdy się nie nudziło."
Aby uczcić pamięć naszej nauczycielki, nagrałem utwór wraz z moimi byłymi kolegami. Chcieliśmy oddać jej piękny hołd.
