Przedwczesne zakończenie ciąży przed 22 tygodniem nazywane jest poronieniem. To zawsze okropne doświadczenie, które powoduje dużo bólu, pustki i ogromnej straty. Najczęściej poronienie jest spowodowane naturalną śmiercią zarodka, który zostaje wydalony z organizmu kobiety. Czasami jednak konieczne jest przerwanie ciąży ze względu na zagrożenie dla zdrowia lub życia matki.
Spis treści
Najczęstsze przyczyny poronień
Kobiety, które doświadczyły poronienia, zawsze zadają sobie pytanie: dlaczego? Czy mogły coś zrobić inaczej? Czy to ich wina, że dziecko nie przetrwało? Niestety, czasami lekarze nie potrafią jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania, co jeszcze bardziej frustuje kobiety.
Najwięcej poronień, ponad 10%, występuje w pierwszym trymestrze ciąży. Większość z nich ma miejsce bardzo wcześnie, jeszcze przed terminową miesiączką, dlatego wiele kobiet nawet nie zdaje sobie sprawy, że były w ciąży. Pojawiające się krwawienia często błędnie przypisują wcześniejszej miesiączce. To jest tak zwane poronienie samoistne. Im starsza jest kobieta, tym większe ryzyko poronienia, dlatego po czterdziestce wzrasta dwukrotnie.
- wady genetyczne płodu,
- nieprawidłowe zagnieżdżenie zarodka w macicy,
- nieprawidłowości w budowie macicy,
- zanikowe zmiany wewnątrz macicy,
- polipy i mięśniaki macicy,
- niewydolność szyjki macicy,
- zaburzenia funkcjonowania ciałka żółtego,
- leczenie z użyciem leków, chemikaliów, narkotyków lub alkoholu,
- choroby tarczycy lub zakaźne,
- przewlekłe choroby, takie jak cukrzyca,
- intensywny wysiłek fizyczny,
- wady genetyczne ojca dziecka,
- poronienie po badaniu prenatalnym (amniopunkcja),
- urazy i stresy psychiczne.
Objawy poronienia
- krwawienie,
- skurcze,
- odpłynięcie płynu owodniowego.
- ropne upławy,
- bóle brzucha,
- zapalenie przydatków,
- podwyższona temperatura ciała,
- dreszcze,
- niepokój,
- zaburzenia świadomości,
- zapalenie otrzewnej,
- sztywnienie karku.
Większość z tych objawów nie powinna umknąć uwadze przyszłej matki – zawsze warto poinformować o nich ginekologa podczas wizyty kontrolnej. Jeśli pojawią się plamienia, krwawienia lub silne skurcze brzucha, należy natychmiast udać się na ostry dyżur.
Warto zapobiegać
Nie wszystko jesteśmy w stanie kontrolować, ale warto zrobić wszystko, aby zapewnić sobie i dziecku bezpieczeństwo. Najlepiej zacząć od wizyty u ginekologa jeszcze przed planowaną ciążą. Lekarz może sprawdzić, czy macica ma prawidłową budowę, czy nie ma polipów, mięśniaków, czy szyjka jest w dobrym stanie, a także czy nie ma infekcji dróg rodnych, które należy wyleczyć przed zajściem w ciążę. Ważne jest również regularne badanie kontrolne.
Ginekolog powinien zlecić podstawowe badania krwi i moczu, badanie na cukrzycę, badanie hormonalne oraz badanie tarczycy, która odgrywa ważną rolę w utrzymaniu ciąży. Ważne jest również rozpoczęcie przyjmowania kwasu foliowego, który jest niezbędny dla zdrowego rozwoju ciąży. Po stwierdzeniu ciąży należy być pod stałą opieką ginekologa i wykonywać wszystkie zlecone przez niego badania. Nawet jeśli dojdzie do poronienia z powodu wad genetycznych płodu, kobieta będzie miała pewność, że zrobiła wszystko, aby zapewnić zdrowie swojego nienarodzonego dziecka.
- Jak przygotować się do ciąży?
- Kiedy rozpocząć przyjmowanie kwasu foliowego?
Co dalej? Ciąża po poronieniu.
Kobiety, które doświadczyły poronienia, mają wiele obaw związanych z kolejną ciążą. Często czekają długo z decyzją o ponownym starcie, obawiając się podobnego zakończenia. Gdy w końcu dojdzie do zapłodnienia, żyją w ciągłym stresie, a każdy drobny ból czy plamienie powoduje ogromny niepokój. Ważne jest, aby nie zostawić kobiety samej sobie z jej obawami i zapewnić jej wsparcie partnera lub nawet psychologa, jeśli to konieczne.
Kiedy rozpocząć starania o dziecko po poronieniu?
Po poronieniu warto poczekać kilka tygodni, aby organizm mógł się zregenerować, a kobieta mogła się psychicznie wydobyć z traumy. Jeśli do poronienia doszło we wczesnej fazie, kolejna ciąża jest możliwa nawet w kolejnym cyklu. Jeśli jednak potrwa trochę dłużej, nie martw się. Czasami ginekolog może zalecić profilaktyczne przyjmowanie progesteronu na początku ciąży. Niestety, nie ma gwarancji, że to zapobiegnie poronieniu. Jeśli znana jest przyczyna utraty ciąży, na przykład problemy z tarczycą lub budową macicy, lekarz może podjąć działania zapobiegające poronieniu.
Poronienia nawykowe
- nieprawidłowa budowa macicy,
- zaburzenia chromosomowe,
- zaburzenia immunologiczne,
- problemy z łożyskiem,
- infekcje wirusowe,
- mięśniaki macicy.
W przypadku poronień nawykowych konieczna jest dokładna diagnostyka i odpowiednie leczenie.
[Zdjęcie główne: depositphotos.com]
[Zdjęcie główne: depositphotos.com]
