Odpieluchowanie Jak nauczyć dziecko korzystać z nocnika

Zaczyna się odpieluchowanie. Ale jak ustalić najlepszy moment? Czy istnieje uniwersalna metoda, aby pozbyć się pieluch raz na zawsze? Czy możliwe jest nauczenie dziecka korzystania z nocnika w ciągu 7 dni, jak sugeruje popularny poradnik?

Niestety, nauka korzystania z nocnika jest skomplikowanym procesem – zarówno dla dzieci, jak i dla rodziców. Jeśli zaczniemy za wcześnie, dziecko nie zrozumie, dlaczego ma siadać na nocniku, a nawet może go nie lubić – na bardzo długo.

Od kiedy zacząć odpieluchowanie?

To pytanie wydaje się być proste, ale nie ma na nie prostej odpowiedzi. Wiadomo tylko, że dobry czas na naukę korzystania z nocnika się ciągle przesuwa – w górę. To oczywiście z powodu pampersów. Pewnie też z powodu naszego zaganianego stylu życia.

Można przyjąć, że najlepiej zacząć naukę między 18 miesiącem a trzecim rokiem życia. Wtedy większość dzieci ma już rozwinięty układ nerwowy wystarczający do kontrolowania pęcherza i zwieraczy. Ważne jest również to, że w tym wieku dzieci rozumieją związek między potrzebą oddania moczu a siadaniem na nocniku. Teoria jednak różni się od praktyki, niektóre dzieci nauczyły się korzystać z nocnika już jako niemowlęta, inne jednak dopiero po ukończeniu trzech lat. Pytanie brzmi, jak rozpoznać odpowiedni moment?

Obserwując zachowanie dziecka – nie tylko to związane z kupy i siusianiem – można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że dziecko jest gotowe na odpieluchowanie.

Dziecko jest gotowe na odpieluchowanie, jeśli:

• potrafi stabilnie siedzieć;
• robi siusiu w odstępach dłuższych niż dwie godziny (łatwo sprawdzić, jak długo pielucha jest sucha);
• może pokazać, że chce zrobić kupkę lub sik;
• interesuje się nocnikiem i tym, co mama robi w łazience;
• pokazuje, że chce zmienić pieluchę, gdy jest pełna.

Jak nauczyć dziecko korzystać z nocnika?

1. Najważniejsze to być cierpliwym i konsekwentnym, nie zmuszamy dziecka do siadania na nocniku i nie trzymamy go tam, jeśli nie ma ochoty. Nauka korzystania z nocnika może potrwać kilka tygodni lub miesięcy. Naciski ze strony rodziców mogą przynieść skutek przeciwny do zamierzonego, a nawet spowodować zaparcia związane ze stresem.
2. Nie rozpoczynamy odpieluchowania w trudnym dla dziecka momencie, na przykład jednocześnie z odstawieniem od piersi, w czasie choroby lub gdy rodzi się rodzeństwo.
3. Poznajemy nocnik przez zabawę. Układamy na nim zabawki i tłumaczymy, do czego służy nocnik, pozwalamy dziecku wchodzić do niego, pokazujemy, jak usiąść na nocniku w ubraniu.
4. Reagujemy na mimikę i zachowanie dziecka. Na przykład, jeśli dziecko oddala się, aby zrobić kupkę, próbujemy posadzić je na nocniku.
5. Pokazujemy dziecku, jak sami korzystamy z toalety i wyjaśniamy wszystko – dzieci doskonale uczą się przez naśladowanie.
6. Pozwalamy dziecku wybrać miejsce, w którym będzie stał nocnik. Niekoniecznie musi to być łazienka.
7. Przez pewien czas w ciągu dnia nie zakładamy dziecku pieluchy, tylko samą bieliznę. W lecie może biegać nago (najlepszym czasem na naukę korzystania z nocnika jest późna wiosna i lato – łatwiej zdjąć ubranie, gdy dziecko sygnalizuje potrzebę oddania moczu, a jeśli się nie wyrobi, nie przeziębia się).
8. Nie karzemy dziecka ani się go nie wstydźmy, jeśli coś pójdzie nie tak.
9. Dzieci są ciekawe świata, także swojej kupki i sików. Jeśli przyłapiemy je na „kopaniu” w nocniku, nie krzyczymy, że zrobiły coś złego.
10. Cały proces wypróżniania, wraz z jego produktami, traktujemy jako coś naturalnego, a nie obrzydliwego. Nie pokazujemy, jak obrzydliwa jest kupka.
11. Chwalimy za każdą udaną próbę korzystania z nocnika.
12. Pamiętajmy, że jeśli osiągnęliśmy sukces w ciągu dnia, odpieluchowanie w nocy może zająć dużo więcej czasu.

Nocnik dla chłopca i dziewczynki – jaki wybrać?

1. Najważniejsze, żeby nocnik był stabilny.
2. Ma odpowiedni rozmiar dla pupy dziecka – nie powinna z nim w nim utknąć.
3. Stopy dziecka powinny być wygodnie oparte na podłodze – dobra pozycja to lepsze pracowanie mięśni i łatwiejsze wypróżnianie.
4. Spód nocnika powinien być antypoślizgowy, żeby nie przesuwał się.
5. Wiele dzieci preferuje nocniki z wyższym oparciem.
6. Wyjmowany wkład ułatwia opróżnianie i czyszczenie nocnika.
7. Nocnik nie musi grać ani migotać – czasami takie „specjalne efekty” przerażają dzieci.
8. Pozwólmy dziecku wybrać nocnik i mieć w tym decydujący głos.