O co chodzi w związku kohabilitacyjnym i czym różni się od konkubinatu?
W Polsce najpopularniejszym rodzajem związku dla dwóch osób jest nadal małżeństwo. Jednak czasy się zmieniają, a wraz z nimi zmieniają się także styl życia, potrzeby i priorytety. Na przykład związki. W 1974 roku tylko 1% Polaków żyło w związkach kohabilitacyjnych, ale według raportu "Seksualność Polaków 2017" w 2017 roku odsetek ten wzrósł do 11%. Co takiego jest w związkach kohabilitacyjnych, że coraz więcej par decyduje się na taką formę życia razem? Zacznijmy od pytania, czym właściwie jest związek kohabilitacyjny?
Związek kohabilitacyjny to niezalegalizowana forma wspólnego życia. Definicja Jana Torsta z 1979 roku określa związek kohabilitacyjny jako związek dwóch osób różnej płci, które utrzymują ze sobą relację seksualną i zamieszkują we wspólnym gospodarstwie domowym przez dłuższy czas. Nie określono jednak, jak długo trzeba mieszkać razem, aby to nazwać związkiem kohabilitacyjnym. Jedynym warunkiem jest, że partnerzy muszą być różnej płci. Oznacza to, że pary homoseksualne nie mogą stworzyć związku kohabilitacyjnego.
Definicja mówi nam tylko o tym, że partnerzy muszą być heteroseksualni i muszą wspólnie mieszkać, aby stworzyć związek kohabilitacyjny. Nie określa jednak, jakie inne cechy powinien mieć taki związek. Sposób spędzania wolnego czasu, podział obowiązków i wydatków to kwestie, które zostają ustalone indywidualnie przez partnerów.
Możemy wyróżnić trzy rodzaje związków kohabilitacyjnych:
1. Związki zwarte przed małżeństwem – są one traktowane jako stan przejściowy. Młodzi ludzie, planujący małżeństwo, często decydują się na wspólne zamieszkanie, aby "przetestować" się nawzajem i przygotować się do wspólnego życia po ślubie. W przypadku tych związków kolejnym krokiem zawsze jest małżeństwo.
2. Związki zwarte po rozwodzie – osoby po rozwodzie decydują się na związek kohabilitacyjny, nie chcąc zawierać kolejnego małżeństwa.
3. Związki jako alternatywa dla małżeństwa – coraz więcej młodych osób decyduje się na taki rodzaj relacji, ponieważ boją się, że ich związek może się rozpaść i musieliby rozstać się formalnie.
Związek kohabilitacyjny wydaje się być bardzo podobny do konkubinatu. Jedyną różnicą jest to, że para musi mieszkać razem, podczas gdy w konkubinacie nie jest to konieczne. W polskim prawie i w potocznym języku, te nazwy są używane zamiennie i mają to samo znaczenie.
W Polsce nie istnieje możliwość zawarcia związku partnerskiego, ale duża część społeczeństwa pozostaje w takich związkach lub akceptuje je, mimo że sama wolałaby unikać takiego typu relacji. W innych krajach europejskich, takich jak Holandia, Belgia, Francja, Niemcy, Czechy, Szwajcaria, Austria, Grecja, Włochy czy Węgry, pary heteroseksualne mają możliwość zarejestrowania swojego związku, który nie jest małżeństwem. Niektóre kraje nadają takim związkom nawet takie same prawa, jak małżeństwa.
Oprócz związku kohabilitacyjnego i konkubinatu, istnieją także inne rodzaje związków nieformalnych, takie jak DINKS (podwójny dochód, bez dzieci) – para, która skupia się na karierze i nie planuje mieć potomstwa oraz LAT (living apart together), czyli para, która pozostaje ze sobą w związku, mimo że mieszka osobno.
[Zdjęcie główne: depositphotos.com]
