Te radosne i zabawne utwory zawsze były nieodłącznym elementem każdego młodzieżowego i dziecięcego wyjazdu wakacyjnego. Śpiewane przy ogniskach, w autokarach, czy podczas spacerów, kojarzą się wszystkim uczestnikom obozu z zabawą i niezapomnianą atmosferą. Te piosenki zostają w pamięci na długie lata i stanowią piękne wspomnienia, nawet gdy dorosną. Jakie kolonijne piosenki stały się już klasyką?
Teksty piosenek kolonijnych
Kolonie, obozy czy harcerskie biwaki to przede wszystkim piękne wspomnienia, które zostają z nami na lata. Poza pięknymi przyjaźniami i dobrą zabawą, jednym z najbardziej pamiętnych elementów były długie letnie wieczory spędzone przy ognisku i muzyce. Nie mogło zabraknąć wspólnego śpiewania podczas żadnego wyjazdu, i chociaż obozy wyglądają teraz trochę inaczej, to nadal kolonijne piosenki cieszą się popularnością.
„Płonie ognisko”
Płonie ognisko i szumią drzewa,
Wśród nas jest drużynowy.
Opowiada nam starodawne historie,
Przywracając do życia bohaterskie czasy.
O rycerzach spod kresowych posterunków,
O broniących naszych polskich granic;
A ponad nami wiatr z hukiem wieje,
A las huczy donośnie.
Teraz dźwięk trąbki wzywa nas do odwrotu,
Ogłaszając alarm ze wszystkich stron
Stajemy w szeregu z radością,
Nasze serca biją jednym tchem.
Każda twarz lśni z podekscytowania;
Każda ręka mocno trzyma laskę,
A z naszych młodych piersi
Wznieś się potężna pieśń, jak dzwon.
Stokrotka
Gdzie strumyk płynie wolno,
Rozsiewa się majowa trawa,
Tam rosła polna stokrotka,
A nad nią szumiał las.
W lesie jest tak cicho,
Że aż przeraża mnie.
Ptaszki są za wysoko,
A ja jestem samotna.
Wtedy harcerz idzie,
Stokrotko, witam cię,
Twój urok mnie oczarował,
Czy chcesz być mą, czy nie.
Stokrotka się zgodziła,
I poszli w ciemny las,
A harcerz taki gapa,
Że aż wpadł w pokrzywy.
A ona, ona, ona,
Co biedna ma zrobić?
Nad gapą nachyla się,
I śmieje się: ha, ha!
„Pieśń pożegnalna”
Ognisko powoli gaśnie,
Tworzymy braterski krąg.
W ciszy wieczornej, w świetle gwiazd
Ostatni raz uścisnijmy sobie dłonie.
Ref.: Kto raz poznał moc przyjaźni,
Nie zmarnuje słów.
Przy innym ognisku, w innej nocy,
Do zobaczenia ponownie.
Ten płomień przyjaźni nie zagasnie,
Który nas połączył.
Nie pozwolimy, by go starł
Nieubłagany czas.
Ref.: Kto raz poznał moc przyjaźni…
Hymn kolonijny – tekst
Oddamy wszystko, co nasze dla Polski,
Tylko w niej można pożyć pełnią życia.
Wstajemy rano, gdy światło wschodzi,
Rozkaz został wydany: Wstawaj! Idź w słońce!
Ramię napręż, słabość pokonaj,
Ducha oddaj ojczyźnie, którą kochasz!
W boju lub trudzie, pójdą rycerze polscy
By służyć swojemu narodowi.
Idziemy z uśmiechem na twarzy,
Czystość i sprawiedliwość są naszą bronią.
Zawsze gotowi, gdy nadarzy się okazja,
Podać pomocną dłoń bliźniemu.
Marsz naprzód, równo krocz,
Z gazem w sercu i jasnym spojrzeniem.
Polsko, wkrótce zostaniesz uwolniona
Dzięki rycerzom polskim,
Rycerzom polskim.
Plomień zapłonął od strony dymu,
Wśród rozmówki mijają przyjaciółki.
Jeśli chcesz poznać radość życia,
Stań z nami w kole jak brat.
Złap iskrę, dołóż drewna,
Teraz niech śpiew wesołym głosem zamiebrzmi,
Jutro znów czeka nas trud dnia, ale z radością
Rycerze witani przez lud,
Rycerze witani przez lud.
Śmieszne piosenki kolonijne
Piosenki kolonijne to utwory, które przechodzą z pokolenia na pokolenie i bawią kolejne grupy dzieci i młodzieży podczas wakacyjnych wyjazdów. Nie wszystkie z nich są jednak sentymentalne, ale przede wszystkim opowiadają o obozowej rzeczywistości w zabawny sposób.
„Płonie ognisko w lesie”
Płonie ognisko w lesie,
Wiatr niesie smutną pieśń,
Przy ognisku drużyna
Zaczyna opowiadać historię.
Czuj, czuj, czuwaj! Czuj, czuj, czuwaj!
Dźwięk rozbrzmiewa wkoło.
Czuj, czuj, czuwaj! Czuj, czuj, czuwaj!
Radosny echo woła.
Zakończcie już zabawę
I nie tracicie czasu,
Niech każdy z was całym sercem
Zabrać się do pracy.
Tak, tak, tak, tak; tak, tak, tak, tak;
Zabrać się do pracy.
Wiatr w lesie cicho szeleści,
Wszyscy śpią prócz straży,
A nad śpiącymi głowami
Krzyk sowy się rozlega.
Puch, puchu, puch, puchu;
Krzyk sowy się rozlega.
Kiedy rum w głowie zawroci,
Cały świat nabierze nowego sensu,
Wtedy człowiek chętnie słucha
Morskich opowieści.
Ref.: Kto chce, niech słucha,
Kto nie chce, niech nie słucha,
Morskie opowieści są jak balsam
Dla naszych uszu.
Hej, ha! Wypij kolejną dawkę!
Hej, ha! Podnieśmy kielichy!
To doskonale sprawia
Morskim opowieściom.
Łajba to statek morski,
Szatański wicher jest zawzięty.
Kraj cierpi na brak
Morskich opowieści.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Żeglarz raz jedł tylko pieprz,
Posypywał nim konfitury
I zupę mleczną.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Młody marynarz był na statku „Lwów”,
Cholernie dziwny typ,
Kto nazywał się Rasputin,
I bez wątpienia był on potworem.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Kiedy z Helu wiatr zawiał,
Odziane żagle zdziwiły nas swoją siłą,
Patrzę – z ciemności nadchodzi
Naga kobieta z Pucka.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Niech drżą struny gitary,
Niech wiatr gra w grzywaczach piosenek,
Kiedy płyniemy pod flagą
Morskich opowieści.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Płynęliśmy od Falklandów,
Wspaniale łowiliśmy ryby,
Mogłeś złapać nawet wieloryba wędka.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Joe był rudym druhem,
Często robił głupie miny,
Albo skakał do wody
I gonił rekiny.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Ktoś może się oburzać,
Mówiąc, że to brednie,
Ale to właśnie jest klimat
Morskich opowieści.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
Pij, bracie, pij za zdrowie,
Jutro będziesz tego potrzebować,
Spirytus nie zaszkodzi,
Kiedy wymiotujesz na sztormie.
Ref.: Kto chce, niech słucha…
„Księżyc”
Czasem, gdy wieczór jest piękny,
Stoję na warcie sam,
Patrzę na księżyc, a księżyc na mnie,
I jakoś jest nam smutno.
Ref. Zakochany księżyc
Błądzi po niebie,
Coś go gnębi,
Zgnebiony tak jak mnie.
Ja mam prosty powód,
Jest mi smutno bez ciebie,
A księżyc… licho wie,
Czy mnie kocha, czy nie.
Często towarzyszy mojemu losowi,
Często odwiedza mnie,
Pewnie myśli, że coś mnie boli,
I tak bardzo ze mną współczuje.
Ref. Zakochany księżyc…
Na kolonii życie płynie – tekst
Na kolonii życie płynie
Jak po łysinie starca.
Już o 7:00 jest budzenie,
Krótka gimanstyka.
Śniadanie po gimnastyce,
Wielkożerne dzieci się spieszą.
Po śniadaniu nie ma śladu,
A my już chcemy obiado.
A na obiadowym stole same skwarki,
Obgryzione przez kucharki.
Po obiedzie nastaje chwila ciszy,
Którą cała Polska słyszy.
Chłopcy zachowują ciszę,
Rzucają poduszkami.
A dziewczynki jak aniołki,
Rozbijają stołki.
Na kolacji podają kiełbasę,
Obgryzioną przez grubasa.
Po kolacji jest wycieczka,
Autokar nas odwozi do łóżek.
O północy kobiety wstają,
Bo jeszcze mało mają zabawy.
My nie prostujemy lasa,
I przytulamy się do słupa.
A o pierwszej czujemy głód,
Cieszmy się, idźmy do stołu.
A na stole są ciasteczka,
Które biegną razem z nami do łóżka.
A o drugiej straszą duchy,
Wszytkie głowy pod kołdrą.
My nie boimy się duchów,
I przestraszymy księdza.
A o trzeciej ludzie wstają,
I gaszą nasze światełko.
My nie boimy się księdza,
I zapalamy je z powrotem.
A o czwartej Piotrek wraca,
I przewraca nasze stołki.
A o
