Kiedy przewlekłe przeziębienie nie ustępuje, a maluch jest osłabiony, niezwykle ważne jest zdiagnozowanie mononukleozy zakaźnej. Aby stwierdzić obecność wirusa EBV, konieczne jest wykonanie badania krwi. Jednak objawy tej choroby nie są jednoznaczne jak wynik tego badania.
Spis treści
Jakie są objawy mononukleozy u dzieci?
Wirus EBV, który wywołuje mononukleozę, namnaża się w śliniankach po dostaniu się do organizmu. Czas inkubacji wynosi od 30 do 50 dni, dlatego pierwsze objawy choroby pojawią się dopiero po tym czasie. Objawy mononukleozy u dzieci i młodzieży mogą być mylone z przeziębieniem lub anginą. U dorosłych przebieg choroby jest zdecydowanie cięższy. Wskazuje na zarażenie wirusem EBV utrzymująca się przez 2-3 tygodnie wysoka gorączka, powiększenie węzłów chłonnych i silny ból gardła, który może być towarzyszony nalotem na migdałkach. Mniej oczywistymi symptomami tej choroby są powiększenie śledziony i wątroby oraz ból brzucha. Mogą dodatkowo pojawić się przykry zapach z ust, niewyraźne mówienie, wysypka, katar, a także obrzęk powiek, nasady nosa i łuków brwiowych.
Objawy mononukleozy:
- utrzymująca się nawet do 2 tygodni wysoka gorączka;
- powiększone i wrażliwe na dotyk węzły chłonne;
- ból gardła;
- powiększone migdałki z szarym nalotem;
- mdły zapach z ust;
- powiększona śledziona;
- bóle brzucha;
- opuchlizna na powiekach, nasadzie nosa lub łukach brwiowych;
- mogą pojawić się objawy żółtaczki;
- katar.
Co to za wirus?
Mononukleoza nazywana jest "chorobą pocałunków", ponieważ jest przenoszona przez ślinę. Można zarazić się wirusem EBV na przykład poprzez picie z tej samej butelki w szkole lub przez zabawki w przedszkolu. Ze względu na sposób rozprzestrzeniania się, mononukleoza zakaźna występuje najczęściej u dzieci i młodzieży. U dorosłych choroba rozwija się znacznie rzadziej. Po jednym zarażeniu nabywa się odporność na całe życie.
Mononukleoza, zwana także anginą monocytową lub gorączką gruczołową, jest dość powszechną chorobą. Przeciwciała świadczące o kontakcie z wirusem EBV stwierdza się u 96-99% dorosłych. Wielu ludzi ma kontakt z wirusem, ale nie wszyscy chorują. Czasami zakażenie przebiega bezobjawowo. W obu wypadkach wirus pozostaje w organizmie do końca życia.
Diagnoza i leczenie mononukleozy
Objawy mononukleozy mogą być mylące i utrudniać rozpoznanie choroby. Może zdarzyć się, że lekarz źle zdiagnozuje i przepisze antybiotyki, na które pacjent zareaguje wysypką. W celu potwierdzenia zakażenia wirusem EBV konieczne jest wykonanie badania krwi.
Wirus mononukleozy atakuje limfocyty B, zmieniając ich wygląd. Krótkie badanie krwi w laboratorium jest wystarczające do potwierdzenia choroby. Czasami najprostszy test na mononukleozę może dać błędny wynik, potwierdzając chorobę, mimo jej braku, lub nie wykazując mononukleozy u chorych. W przypadku wątpliwości lekarz może zdecydować się na droższe, ale bardziej wiarygodne badanie – profil serologiczny, które wykrywa przeciwciała wobec antygenów wirusa EBV.
Mononukleoza nie wymaga leczenia antybiotykami, ponieważ jest spowodowana wirusem, a nie bakterią. Jedynie objawy choroby są leczone. Można stosować środek przeciwbólowy Tantum Verde w celu złagodzenia bólu gardła. Pomocne może być również płukanie gardła preparatem Septosan. Zaleca się również stosowanie lekkostrawnej diety, co może być konieczne jeszcze przez pewien czas po ustąpieniu gorączki. W czasie choroby chory jest bardzo osłabiony, również przez wysoką gorączkę. Przy gorączce powyżej 38,5 stopni podaje się leki obniżające temperaturę oparte na ibuprofenie lub paracetamolu. Ważne jest również, aby nie dopuścić do odwodnienia. Aby złagodzić katar i ułatwić oddychanie, można stosować olejki eteryczne i zadbać o odpowiednie nawilżenie powietrza w pokoju chorego.
Mononukleoza: rekonwalescencja i powikłania choroby
Osłabienie po chorobie może utrzymywać się nawet do pół roku. W tym czasie ważne jest dbanie o higieniczny tryb życia, odpowiednią ilość snu i odpoczynku. Nie należy przemęczać organizmu wysiłkiem fizycznym. Po przechorowaniu mononukleozy trzeba uważać na urazy brzucha, ponieważ powiększona śledziona wystaje poza zabezpieczające ja żebra. Uderzenie w brzuch może spowodować jej pęknięcie. Objawia się to silnym bólem w lewej górnej części brzucha. Mogą pojawić się także objawy wstrząsu, takie jak szybkie tętno, pocenie się, bladość, osłabienie, a nawet omdlenie.
Nieleczona mononukleoza może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie mięśnia sercowego, problemy z drożnością dróg oddechowych lub żółtaczka, jeśli wirus zaatakuje wątrobę.
Mononukleoza: kilka ciekawostek:
- Przeciwciała świadczące o przebyciu mononukleozy występują u 96-99% populacji.
- Choroba przebiega najłagodniej u dzieci.
- Mononukleozę wywołuje wirus EBV, który jest obecny w ślinie chorych osób. Może być wykrywany w ślinie nawet do pół roku po ustąpieniu objawów.
- Czas inkubacji wirusa wynosi od 30 do 50 dni.
- Po jednorazowym zarażeniu występuje trwała odporność na tę chorobę. Nie istnieje jednak skuteczna szczepionka.
- Wirus EBV pozostaje w organizmie przez całe życie w postaci utajonej.
Niestety nie ma możliwości uniknięcia mononukleozy zakaźnej u dziecka za pomocą szczepionki. Jedynym skutecznym środkiem ochrony jest częste mycie rąk i dbanie, aby maluch nie wkładał niczego do buzi. Jak i kiedy zorientowaliście się, że Wasze dziecko ma mononukleozę zakaźną?
Niestety nie ma możliwości uniknięcia mononukleozy zakaźnej u dziecka za pomocą szczepionki. Jedynym skutecznym środkiem ochrony jest częste mycie rąk i dbanie, aby maluch nie wkładał niczego do buzi. Jak i kiedy zorientowaliście się, że Wasze dziecko ma mononukleozę zakaźną?
