Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) nie zawsze dotyka dorosłych – niestety, często występuje także u najmłodszych. Nawet u niemowląt to schorzenie nie jest rzadkością. Zwykle można je wyleczyć w ciągu kilku tygodni, ale czasem powraca przez całe życie. Jak rozpoznać łojotokowe zapalenie skóry u dziecka, jakie są objawy i jak leczyć? Wszystko wyjaśnimy!
Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to przewlekłe schorzenie dermatologiczne, które nie jest zakaźne. Nie znamy pełni jego przyczyn, ale wiemy, że w niektórych przypadkach jest spowodowane przez drożdże i grzyby, które rozmnażają się w organizmie dziecka. Często towarzyszy temu stan zapalny. ŁZS wynika z nadmiernie działających gruczołów łojowych, które produkują zbyt dużo sebum. Często jest to związane z zaburzeniami hormonalnymi, które mogą prowadzić do ŁZS.
Łojotokowe zapalenie skóry: objawy
Do najczęstszych objawów ŁZS należą rumieńce o żółtawym lub szarym odcieniu, pokryte tłustymi łuskami. Często występują także strupki, z których wycieka bezbarwna wydzielina. Na zmienionych miejscach pojawiają się również wypryski przypominające pryszcze. Towarzyszy im uporczywe swędzenie, przez co dziecko ciągle się drapie. Najczęściej ŁZS pojawia się na twarzy, głowie i tułowiu, ale może również występować na okolicy ust, nosa, uszu i linii włosów.
U niemowląt ŁZS objawia się jako ciemieniucha. To żółta koronka, która występuje na głowie. Jest to zrogowaciały naskórek, który łuszczy się i przypomina tłusty łupież. Ciemieniucha nie sprawia dziecku bólu ani dyskomfortu i nie powoduje swędzenia, ale może być nieestetyczna. Podobnie jak odparzenia, które występują w okolicy pachwin i podbrzusza.
Łojotokowe zapalenie skóry u dzieci: leczenie
U niemowląt zmiany skórne zwykle same ustępują po kilku tygodniach, nie wymagając leczenia farmakologicznego. W przypadku ciemieniuchy warto codziennie dbać o higienę malucha. Można rozmiękczyć skorupkę naskórka za pomocą oliwki do ciała lub płatków owsianych. Można również użyć specjalnych preparatów dostępnych w aptekach, które zawierają substancje takie jak mocznik, kwas salicylowy, siarczek selenu lub pirytionian cynku, które pomagają usunąć zrogowacenia. Ważne jest też regularne czesanie włosów miękką szczoteczką, aby usunąć zbierający się naskórek.
Jeśli zmiany nie ustąpią w ciągu kilku tygodni, należy skonsultować się z pediatrą lub dermatologiem dziecięcym.
U starszych dzieci leczenie zależy od rozpoznania stanu zapalnego i wykonania odpowiednich badań w celu wykrycia grzybów i drożdży. Dopiero po postawieniu diagnozy można podjąć dalsze kroki w leczeniu.
